Banjarese voorstellen

De fabricage van Banjarese Batik begon tijdens het bewind van koning Lambung Mangkurat, die regeerde over het koninkrijk Dipa in Zuid-Kalimantan van de 12e tot de 14e eeuw. Omdat elke stof op bestelling werd gemaakt en gefabriceerd, werd deze bijzondere stof eerst "Kain Pamintan" of "Stof op maat" genoemd, omdat elke stof of elk kostuum op bestelling werd ontworpen en gemaakt.

Het specifieke patroon en soort kleding en kostuums werden gemaakt onder begeleiding van een traditionele genezer of spirituele ouderling om deel te nemen aan spirituele rituelen. Alleen sjamanen, of degenen die boze geesten konden verdrijven, mochten in die tijd Kain Pamintan maken.

Banjarese batik is zijn traditionele vorm ontstegen en heeft zijn weg gevonden naar de hedendaagse mode in de banjar-gemeenschap, hoewel het onderweg wel wat van zijn spirituele componenten heeft verloren. Sinds de jaren 1980 zijn er veel sasirangan overhemden en blouses gemaakt voor dagelijks en formeel gebruik. Omdat er geen gespecialiseerde of zware apparatuur nodig is, heeft deze opleving geleid tot de oprichting van honderden bescheiden thuisbedrijfjes.

Batikproductiefaciliteiten bevinden zich in Banjarmasin, de hoofdstad van Zuid-Kalimantan, in Sasirangan, gelegen in de wijk Kampung Melayu. Sinds 2010 heeft het bureau voor toerisme van de stad Banjarmasin Sasirangan aangewezen als een van de populairste toeristische trekpleisters, waardoor het een van de populairste toeristische bestemmingen is.

Naast de fonkelende edelstenen die te vinden zijn in de steden Cempaka en Martapura, herbergt de provincie Zuid-Kalimantan een verborgen schat in de cultuur van de inheemse Banjar-bevolking. Deze schat is te vinden bij de Banjar, de inheemse bevolkingsgroep van de provincie. Het is door de jaren heen doorgegeven en gemaakt door de meest ongelooflijke Banjarese handen. Sasirangan vertegenwoordigt de etnische kunstzin van de Banjar op doeken, een volkskunstvorm.

Er wordt gezegd dat het is afgeleid van de Banjar term sirang of menyerang, wat "aan elkaar naaien" betekent, wat het delicate proces van handnaaien en weven benadrukt dat gepaard gaat met het creëren van de unieke traditionele batik banjarese stof. De methode die wordt gebruikt bij de productie van Sasirangan is vergelijkbaar met de methode die wordt gebruikt bij de productie van Javaanse Batik, waarbij gebruik wordt gemaakt van het barrièrekleurproces. Sasirangan gebruikte echter barrièrematerialen zoals draad of garen in plaats van was en "canting" om zijn resultaten te bereiken.

De kunstenaar naait de kant-en-klare motieven op stof, bindt vervolgens de benodigde patronen met touw om besmetting met andere kleuren te voorkomen, waarna de stof wordt ondergedompeld in kleurstoffen om het proces te voltooien.

Traditioneel werden natuurlijke kleurstoffen gebruikt om kleuren te creëren; kurkumawortels werden bijvoorbeeld gebruikt om geel te creëren, karabintangvruchten en arecanoten werden gebruikt om rode en bruine tinten te creëren, enzovoort. Chemische kleurstoffen worden steeds meer gebruikt dan natuurlijke kleurstoffen. Pewarnaan Rintang, of kleurblokkering, is de term die wordt gebruikt om dit kleurproces te beschrijven.

Wanneer de patroonpatronen zichtbaar zijn, is de laatste stap het verwijderen van de steken die gebruikt zijn om ze te maken. Door de handmatige methode is het onmogelijk om een nauwkeurig patroon te construeren. Bovendien is het niet praktisch om grote hoeveelheden Sasirangan te produceren, in tegenstelling tot de huidige Javaanse batikdruk. De productie van een eenvoudig stuk Sasirangan kan slechts vier dagen duren, terwijl de meest ingewikkelde stukken vele maanden in beslag kunnen nemen.

De Batik Geschiedenis: Van Indonesië tot Banjarese Batik via Drijvende Markt

Historici traceren de oorsprong van sommige van de eerste met was behandelde textielsoorten meer dan 1500 jaar terug naar culturen zoals:

• Het Oude Egypte
• Sui- en Tang-dynastieën China
• Nero-periode Japan
• Yoruba-volk van Nigeria en Senegal

Maar batik, zoals wij het kennen, werd voor het eerst populair in Indonesië (bekend als Indonesische batik) en bereikte zijn hoogtepunt tussen de negentiende en twintigste eeuw, toen het op grote schaal werd gebruikt voor batikkleding voor mannen. Handelaren stuurden batikstoffen vanuit Indonesië naar andere delen van de wereld via drijvende markten in deze tijd, waardoor het veel aandacht kreeg die vandaag de dag nog steeds bestaat.

Herenoverhemden van Banjarese Batik

De invloed van de hindoeïstische en Javaanse cultuur op de levenswijze van de Banjarese is te zien aan de manier waarop ze zich kleden, wat duidt op een multiculturele invloed. Het woord "Sasirangan" beïnvloedt de manier waarop ze zich kleden, wat duidt op een multiculturele invloed.

Sinds Batik op 2 oktober 2009 door de United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization (UNESCO) werd uitgeroepen tot Werelderfgoed, is de populariteit ervan explosief gestegen.

Veel mensen hebben een batik overhemd gedragen voor verschillende omstandigheden, zoals het bijwonen van bruiloftsrecepties, werken op kantoor en rondreizen. Bij belangrijke gelegenheden kiezen ze voor het ontwerp met lange mouwen om het formeel te maken.

Batik is een vast onderdeel van ons dagelijks leven geworden met een eigen taal en nationale cultuur.

Sasirangan is een traditioneel textiel dat oorspronkelijk uit Zuid-Borneo komt en vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt.

Heren Banjarese Batik Ceremoniële Overhemden

Dit werd gedragen bij rituelen zoals bruiloften, besnijdenisrituelen, voorstellingen en andere gebeurtenissen in de traditionele cultuur van Zuid-Kalimantan.

Dit ceremoniële kledingstuk van de Banjar gebruikt een uniek patroon met wervelingen, dat de trots van de Banjarese voorstelt, en werd tijdens de ceremonie gedragen.

Tot op de dag van vandaag gebruikt en draagt de Banjarese gemeenschap traditionele batikstof (een groot stuk stof met een groot patroon waarin dezelfde wervelingen zijn verwerkt), een voortzetting van de traditionele patronen van de groep.

Javaanse vrouwen gebruiken het als een kemben, of torso wrap, terwijl voor mannen de rand van batik aan elkaar kan worden genaaid tot een buisdoek, bekend als een sarong, of rond de heupen kan worden gewikkeld, bekend als kain, zoals bij vrouwen.

Volgens de oprichtingsmythe van het Banjar koninkrijk ontsproot de bruid van de eerste raja uit een enorme hoeveelheid wit schuim (of, als alternatief, modder) met de hulp van de vizier, Lambung Mangkurat, die drie generaties lang zou leven om toezicht te houden op het nieuwe rijk. Andere mensen uit de legende of geschiedenis worden vaak aangeroepen in traditionele rituelen, waaronder veel sultans, andere edelen zoals Pangeran Surianata dan Puteri Jun-jung Buih, en de muwakkil Datu Baduk, een "goede" geest die samen met Sheikh Banjari vanuit Mekka naar Indonesië kwam.

De Banjarese bevolking is bekend met een groot aantal geesten of spoken. Eén zo'n wezen is de takau, die eruitziet als een zwarte kat maar die zo groot kan worden als een waterbuffel als hij volgroeid is. Na de dood verandert een vrouw die zwarte magie heeft gebruikt om de macht over haar man te behouden in een penjadian, die haar familie bezoekt om voedsel te vragen terwijl ze stinkt naar pus.

Naast het vermogen om zichzelf in gras of dieren te veranderen terwijl ze nog in leven zijn, kunnen tabib (traditionele genezers) ook onzichtbaar worden, waardoor ze ongeluk kunnen toebrengen aan degenen naar wie hun beschermheren hen hebben gestuurd. Na het consumeren van minyak kuyang (een soort olie) verandert een dame in een monster dat in staat is om met haar handen haar hoofd van haar lichaam te scheiden. Op zoek naar zwangere vrouwen wiens bloed het kan afzuigen, gebruikt het monster haar oren als vleugels en het hart, de longen en de maag die uit haar mond bungelen als staart om rond te vliegen. Het wezen laat het lichaam achter een gesloten deur en keert ernaar terug voordat de zon opkomt.

Een soort amulet is de jimat tambang liring, die wordt gebruikt om iemands aantrekkelijkheid en sociale status te verhogen. Dit amulet bestaat uit drie delen:

• Een stuk papier met Koranteksten erop
• Een foto van de wayang clown-bedienden, Semar, en zijn kinderen
• Een afbeelding van de wayangheld Arjuna als Batara Kamajaya, de beschermer van de hemelse nimfen (bidadari), samen met zeven bidadari (hemelse nimfen)

De inkt in het amulet is gecombineerd met het bloed van een persoon die gestorven is en wiens geest te allen tijde herinnerd en aanbeden moet worden.

Bij het voorspellen van de toekomst worden de islamitische geschriften Syair Tajulmuluk en Syair Siti Zubaidah gebruikt: men slaat zo'n boek open op een willekeurige pagina, bladert drie of zeven pagina's vooruit en interpreteert dan de inhoud van de vierde of achtste pagina. Het diagnosticeren van kwalen en het bepalen van remedies is mogelijk door naar de vierde pagina te bladeren voordat men naar de willekeurige pagina van het boek gaat. Een man zou de soera "Yasin" uit de Koran op dezelfde manier kunnen gebruiken om een vrouw te verleiden verliefd op hem te worden of om een tegenstander pijn te doen in de strijd.

Banjarese religie

Banjarmasin heeft islamitische geleerden voortgebracht die in de hele archipel bekend zijn. De beroemdste is sjeik Muhammad Arsyad Al-Banjari (1710-1812), die door de sultan naar Mekka werd gestuurd om te studeren (zijn boek, de Sabilal Muhtadin, is de naam van de grote moskee van Banjarmasin, die uitbundig is versierd met het fijnste marmer en kalligrafische versieringen). Het bestaan van islamitische mystieke sekten, waarvan sommige (ketters) de identiteit van God en zichzelf verklaren, is al eeuwenlang gedocumenteerd.

Tijdens hun meditatiesessies komen de mystici samen in grote structuren die in de jungle in de buurt van nederzettingen zijn gebouwd, waarbij elke man in zijn kelambu (klamboe) zit en alleen van plan is om te poepen. Toen de islam in het begin van de twintigste eeuw begon te moderniseren, braken er spanningen uit tussen traditionele en moderniserende moslims (respectievelijk de "oudere" en "jongere" generaties). Stel dat een moderniseringsgezinde moslim zijn respect kwam betuigen aan een oudere verwant van de conservatieve groep; de laatste zou hem graag accepteren, maar als de moderniseringsgezinde moslim weg was, zou de stoel waarop hij had gezeten schoongeschrobd worden alsof er een melaatse op had gezeten. Er zijn grote kiesdistricten voor de traditionalistische Nahdatul Ulama en de hervormingsgezinde Muhammadiyah organisaties in Banjara.

Verschillende topeng (gemaskerde dans) en dalang (schaduwpoppenspeler) families zijn toegewijd aan het aanbidden van hindoegoden zoals Batara Kala, het hoofd van de geesten en de Heer van de Tijd. Als een dalang de bisik wayang ("fluistering van de schaduwpop") niet krijgt, kan hij of zij niet optreden. Dit komt omdat Arjuna en Semar hem of haar hebben gegrepen.

Banjarese relaties met andere mensen

De Banjarese samenleving was verdeeld in twee sociale klassen: de tutu's en de jaba (lagere en hogere klassen).

Adellijken die afstammen van de Banjar vorsten en titels droegen stonden bekend als de tutu's in de Indonesische geschiedenis, zoals:

1. Pangeran
2. Ratu
3. Gusti
4. Antung
5. Nanang
6. Andin
7. Rama

Alle jaba waren gewone mensen, inclusief talrijke ambtsdragers zoals kiai adipati, patih (patih is een term die gebruikt wordt om naar een opperhoofd te verwijzen), tumenggung (ronggo), demang, mangku en kiai.

In plaats van edelen, ulama (Islamitische geleerden), kooplieden en boeren die de samenleving van elkaar scheiden zoals in het verleden, is de belangrijkste scheiding tegenwoordig tussen opgeleide mensen en "gewone" mensen, waarbij ulama nog steeds een aparte groep vormen.

Wanneer ze met hun familie dineren, is het gebruikelijk dat oudere mensen bij andere oudere mensen zitten en jongere mensen bij jongere mensen. Ouderen zitten ook op een fysiek hogere plek op de grond om de etiquette in acht te nemen.

De jongere generatie volgt de oudere generatie en neemt de moeilijkere taken op zich. Volgens de traditie mogen jonge mannen en vrouwen alleen met elkaar omgaan als ze in een gemeenschappelijke keuken eten bereiden voor grote festiviteiten.

Multiculturele toeristische attracties in Banjarmasin

Er worden lokale Banjarese gerechten verkocht. Het is een van de bekendste culinaire lekkernijen van Zuid-Borneo en wordt geserveerd op een bananenblad.  In dit gerecht wordt de transparante bouillon geserveerd met verschillende ingrediënten, waaronder stukjes kippenvlees, aardappelbeignets, vermicellirijst, gekookte eieren en ketupat (kippenlever).

Een Indonesisch eendgerecht dat bekend staat als nasi itik gambut wordt geserveerd met gestoomde rijst gemengd met gekookt, gebakken en gesauteerd gevogelte en habangsaus voordat het in een bananenblad wordt gewikkeld om het een aparte geur te geven.

Banjarese Kunsten

Het leren schaduwpoppentheater van Banjarese Batik is een syncretische Hindoe-Boeddhist-Animist muzikale theatervorm. Het is een complexe combinatie van woorden, muziek, drama, toneelkunst, beweging en mystieke rituelen uitgevoerd in een Banjarese lederen poppen-schaduwtheater.

Hoewel het in de 14e eeuw vanuit Java naar Zuid- en Oost-Kalimantan kwam met de bijbehorende gamelanmuziek, is het vandaag de dag nog steeds levend onder de overwegend Maleise Banjarese bevolking van Zuid- en Oost-Kalimantan.

Er is maar een klein beetje mosliminvloed in wayang kulit Banjar. De verhaallijnen, poppenfiguren en geschriften hebben echter nog steeds oude boeddhistische, hindoeïstische en Javaanse elementen die door de generaties heen zijn doorgegeven.