Cirebonese Batik Kostuum
6 products
Cirebonese Batik introduceren
Batik is een Indonesisch woord gevormd uit de woorden "amba" (schrijven) en "titik" (verven) (stippen). Als je het woord "batik" hoort, denk je aan een stuk stof dat is beschilderd of bedrukt door was (bekend als "malam") toe te voegen om kleuren te blokkeren en zo de gewenste ontwerpen en patronen te maken. Dit soort stof om een batikoverhemd, jurk of ander kostuum mee te naaien, maakt het uniek.
Historisch gezien wordt de kunst van het batikken al lange tijd beoefend in de Indonesische archipel. Historisch gedocumenteerde verslagen, geschreven op lontar palmbladeren, laten zien dat het maken van batik al bloeide in het Javaanse koninkrijk Majapahit (wiens territorium, volgens een historisch verslag, het grootste deel omvatte van wat nu Indonesië, Singapore en Maleisië, de zuidelijke delen van Cambodja, Thailand en de zuidelijke delen van de Filippijnen is) in de 14e eeuw voor Christus.
Indonesische batik is verkrijgbaar in een grote verscheidenheid aan ontwerpen. Het wordt al jaren gedaan in verschillende regio's van Indonesië, vooral in West-Java, waar het bekend staat als Batik Cirebon. Batik is geclassificeerd als een oude traditionele klederdracht en wordt al generaties lang beoefend. De meest bekende kunnen worden genoemd:
- Batik Pekalongan
- Batik Solo
- Batik Jogja
- Batik Cirebon.
Volgens batikspecialisten onderscheidt Batik Cirebon zich doordat het meer multiculturele kenmerken heeft in de ontwerpen en kleuren dan batik gemaakt in Javaanse achterlandsteden zoals Solo en Jogja, die in dezelfde regio worden gemaakt. Het bestaat over het algemeen uit fellere, meer levendige kleuren zoals rood, blauw en groen. Er zijn ook meer gevarieerde patronen, die de invloeden weerspiegelen die de handelspost aan de kust van Cirebon heeft ontvangen van de moslim-, Chinese, Indiase en Europese handelaren die de stad zijn gepasseerd.
De Batik van Cirebon heeft een rijke geschiedenis
Batik Cirebon is nauw verbonden met de rijken die ooit in deze regio regeerden. Dit zijn de paleizen van het Kasepuhan Sultanaat en het Kanoman Sultanaat, twee van de meest spectaculaire koninklijke residenties van Indonesië.
Net als andere soorten batik, zoals batik Yogya en Solo, werd Batik Cirebon voor het eerst gebruikt door de koninklijke familie van Java. Dat geldt ook voor andere verbazingwekkende dingen van het eiland Java, zoals Batik Yogya en Batik Solo.
Daarna verscheen het aan de vertrouwde mensen die naar het paleis werden gebracht door de "abdi dalem," of koninklijke dienstmeisjes. Toen batik werd beoefend, waren de enige mensen die het konden, prinsessen in de sultanaten. In hun vrije tijd hielden zij zich bezig met batikken.
Taman Kasepuhan en Taman Sunyaragi waren enkele van de batikontwerpen die toen werden gemaakt. Paksi Naga Liman, Siti Inggil, Kanoman en Taman Sunyaragi waren enkele van de patronen die toen werden gemaakt.
Deze ontwerpen worden in deze context batik Keratonan genoemd. Omdat de ontwerpen laten zien hoe de koninklijke familie is georganiseerd, kan niet iedereen ze dragen. Mensen die buiten het paleis in Cirebon woonden, leerden hoe ze batik moesten maken om het aan anderen te verkopen. Batik Pesisiran is de term die gegeven wordt aan de ontwerpen die gemaakt zijn door gewone mensen in Cirebon.
Typische Cirebon Batik Ontwerpen
Er zijn twee soorten batik in Cirebon: Batik Keratonan en batik Pesisiran. Beide worden in Cirebon gemaakt. Er zijn geen losse versieringen in Batik Keraton. In plaats daarvan hebben rigoureuze versieringen een symbolische waarde die de sociale positie van de dragers en de religieuze betekenis vertegenwoordigt.
Batik Pesisiran daarentegen is flexibeler en aanpasbaarder, omdat het de trends en behoeften van de markt volgt. De geschiedenis van de handel in Indonesië laat zien dat batik Cirebon lang geleden werd geïntroduceerd in de buitenwereld door buitenlanders die naar Cirebon kwamen voor handelsdoeleinden. Daarna had het invloed op de decoraties die in batik zelf werden gebruikt.
Er zijn vijf ontwerpen van Cirebonese Batik:
- Mega Mendung
- Taman Teratai
- Patran Kembang
- Lenggang Kangkung
- Kapal Kandas
Mega Mendung Cirebonese Batik
Dit ontwerp is het symbool geworden van Cirebon batik en een van de populairste vormen van batikpatronen in Indonesië en de wereld. Dit ontwerp ziet er eenvoudig en licht uit, maar men denkt dat het de persoon die het draagt tot zijn recht laat komen. Het is gebaseerd op de vorm van wolken en heeft vijf tot zeven lagen kleur, die elk verschillend zijn.
Isra' Mi'raj wordt vertegenwoordigd door de kleuren van de vijf zuilen van de Islam, en zeven tinten verbeelden de hemelen die de Profeet Mohammed tijdens zijn reis heeft doorlopen.
Taman Teratai Cirebonese Batik
Dit is een van de ontwerpen van batik Keratonan omdat de lotus (teratai) de echte lotus in het paleis weerspiegelt, vertegenwoordigd door het batikpatroon.
Bij de lotus horen verschillende vormen. Er zijn olifanten, draken en vogels, die allemaal in verschillende varianten voorkomen.
Taman Teratai wordt ook vaak gebruikt voor traditionele ceremonies in West-Java, bekend als Taman Teratai.
Patran Kembang Cirebonese Batik
Dit ontwerp bestaat uit kruipers, takken, bladeren en bloemen die er op verschillende plaatsen op zijn getekend.
Lenggang Kangkung Batik
Het kan worden beschreven als de beweging van boerenkool spinnende planten in een cirkelvormig patroon. Boerenkoolplanten op het wateroppervlak dienden als inspiratie voor dit ontwerpmotief.
Kapal Kandas Cirebonese Batik
De mensen aan boord van het schip worden afgebeeld in dit batik Cirebon patroon. Het schip is afgebeeld met lijnen, bloemen, dierlijke versieringen en versieringen. Een goed gevestigd individu gebruikt dit patroon meestal om er zeker van te zijn dat hij niet faalt en comfortabel voor anker kan gaan.
Cirebonese Mensen
De Cirebeonezen, ook wel bekend als de Cirebezen, zijn een Austronesische etnische groep en natie die oorspronkelijk uit de stad Cirebon en het omliggende gebied komt, dat in het noordelijke deel van het Indonesische eiland Java ligt. De Cirebonezen zijn een subgroep van de Cirebonezen. De ongeveer 1,9 miljoen Cirebones vormen een bevolkingsgroep met een moslimmeerderheid. Javaans en Soendanees zijn gemengd, met een meer significante invloed van Javaans. Het Cirebonees is ofwel een dialect van beide talen of een geheel nieuwe taal.
De indicatoren (Cirebonese stam) die zijn afgeleid van de lokale taal die door de Cirebonezen wordt gesproken, zijn niet dezelfde als die welke zijn afgeleid van de taal die door de Javanen of Soendanezen wordt gebruikt. De Cirebonezen hebben daarentegen een eigen identiteit waardoor ze zich een aparte etniciteit voelen.
Een ander kenmerk dat een Cirebeonees onderscheidt van een Javaan of Soendanees is de naam, die verschilt van de namen van Javanen en Soendanezen. Er moeten echter nog meer studies worden uitgevoerd om de unieke kwaliteiten en identiteit van de Cirebonees te verklaren. Het bepalen van de etniciteit van een individu is mogelijk door te kijken naar hun biologische patrilineaire afstamming. Bovendien, als een persoon zich zowel in de ziel als in de geest verbindt met het territorium (Cirebon), heeft hij het recht om zichzelf als lid van de stam te beschouwen.
Cirebonese Cultuur
Ze worden getoond door het Cirebon paleis, gebouwd door Raden Walangsungsang, Nyai Rara Santang en prins Surya, allen afstammelingen van het Pajajaran koninkrijk van het Koninkrijk Sunda. Het paleis van Cirebon werd gebouwd door Raden Walangsungsang en Nyai Rara Santang.
In de latere groei van het Cirebonpaleis, dat als symbool dient voor het bestaan van het Cirebonese volk, koos het paleis echter zijn route, voornamelijk beïnvloed door de islamitische architectuur.
Cirebonese huwelijksgewoonten
In de Cirebonese taal wordt de koninklijke huwelijkstraditie Pelakrama Ageng genoemd, wat "koninklijke huwelijksceremonie" betekent. De huwelijksrituelen proberen de lokale tradities te versterken en tegelijkertijd de Islam als middelpunt van de viering te benadrukken. De rituelen van een Cirebonese bruiloft hebben hun eigen reeks lokale morele normen, die tot uitdrukking komen in de eenvoud waarmee de Cirebonese gemeenschap enorme festiviteiten uitvoert in de context van hun lokale morele normen.
Bijvoorbeeld, in de Cirebonese bruidsschat gewoonten, die alleen knollen, groenten en kostbaarheden vereisen (die in de vorm van sieraden of contant geld kunnen zijn, afhankelijk van de middelen van de bruidegom), zal de Cirebonese gemeenschap islamitische elementen voorrang geven boven andere overwegingen bij het uitvoeren van deze eisen; een van deze overwegingen is het vermijden van ria (de houding van geprezen willen worden).
Cirebonese Bruiloften
Een huwelijksaanzoek, ook bekend als tetali of njegog in de Cirebonese taal, is de eerste fase van de Cirebonese koninklijke trouwstoet waarin de boodschapper van de man de ouders van het huis van de vrouw bezoekt en zijn intentie uitspreekt om met hun dochter te trouwen. Een huwelijksaanzoek wordt in het Cirebonees ook wel tetali of njegog genoemd.
De moeder van de vrouw benadert haar dan en vraagt haar toestemming. De vrouw zal vervolgens haar antwoord geven in aanwezigheid van de boodschapper, die getuige zal zijn van de uitwisseling. Na ontvangst van het antwoord, ontmoeten de boodschapper en de ouders van de vrouw elkaar om de beste tijd voor de bruiloft te bespreken. Zodra er een akkoord is, verontschuldigt de boodschapper zich en gaat naar het huis van de man om het bericht bij zijn ouders af te leveren.
Op de dag van de bruidsschat levering, zullen de ouders van de vrouw en directe familieleden de boodschapper van de man begroeten wanneer hij aankomt met zijn gezant, die gevolgd zal worden door een groep mannen die de bruidsschat dragen, waaronder de volgende: Productdragers Knollen zijn degenen die ze dragen. Groentedragers zijn degenen die groenten dragen. dragers van mas picis, bruidsschatten in juwelen en geld dat aan de ouders van de vrouw wordt gegeven wanneer haar huwelijk is voltooid.
De eierschaal staat voor een vat of een locatie, het eiwit voor de zuiverheid en toewijding van de vrouw en het eigeel voor grootsheid. Vanaf dat moment behoorden de zuiverheid en grootsheid van zijn vrouw exclusief aan hem toe. Er worden verschillende gereedschappen gebruikt, waaronder de pipisan (een soort molensteen) en een rechthoekige steen die in witte stof is gewikkeld. De bruidegom zal op de eieren stappen, wat de overgang symboliseert van een jonge man naar een echtgenoot die een huis wil stichten en kinderen wil krijgen.
Daarna wast de bruid de voeten van haar echtgenoot als teken van loyaliteit en haar verlangen om een gelukkig huishouden te creëren met haar echtgenoot. Als de bruid op het punt staat de voeten van haar man te wassen, benadert ze hem en smeekt om zijn zegen. Voor bruiden van rijke families wordt het gelondongan pangarang ritueel, dat de gehele levering van eerbetoon van goederen is, uitgevoerd tijdens de Salam Temon ceremonie, die vaak wordt gehouden tijdens de Salam Temon ceremonie.
Cirebonese relatie tot Javaanse cultuur
In de Javaanse cultuur is de Cirebonese taal altijd verbonden geweest met de Javaanse taal vanwege de grammatica, maar ook omdat de Cirebonese taal woorden heeft die dezelfde betekenis hebben als de Javaanse taal, en omdat de Cirebonese grammatica lijkt op de Javaanse grammatica.
Vertaald in het Javaans betekent de zin "Isun arep lunga song umah" "Ik wil van huis weggaan", maar "I amp lunga song umah" in het Cirebonees betekent "Ik wil van huis weggaan". Hoewel de verworven woorden in beide vertalingen bijna hetzelfde zijn, is de diversiteit van zinnen in de Cirebonese taal niet beperkt tot alleen die zinnen die het resultaat zijn van de absorptie van de Javaanse taal.
Een van de vele dialectvariaties in het Cirebonees is de zin "ari khaul mulae bakda magrib mah punten, isun beli bisa teka, en ana janji sih karo adhine". De term "ari," die in de zin voorkomt, verwijst naar een opname van de Soendanese taal, terwijl het woord "bakda," dat in de zin voorkomt, verwijst naar een opname van de Arabische taal. Als de Cirebonese zinnen vertaald zouden worden naar het standaard Soendanees of standaard Javaans, zou er een andere woordenschat in de Cirebonese zinnen te vinden zijn als ze vertaald zouden worden naar het standaard Soendanees.
