Batik Dayak Kostuums introduceren

Batik Dayak kunst is een traditionele methode om uitgebreide en kleurrijke patronen op elk kledingstuk te maken door er was en kleurstoffen op aan te brengen. Als het batikken klaar is, is de stof klaar om een volledig kostuum van te maken. Dit wordt vandaag de dag nog steeds gedaan. De batikafbeeldingen komen vooral voor op het Indonesische eiland Java, waar het van generatie op generatie wordt doorgegeven en van oudsher een door vrouwen gedomineerde vakantie is.

Het heeft zich ontwikkeld van een handgetekende methode die bekend staat als Batik Dayak tulis, waarbij de motieven met de hand op de stof worden getekend, tot een machinaal vervaardigde techniek die bekend staat als bantatik cap, waarbij de motieven op machinaal vervaardigde stof worden gestempeld met speciaal vervaardigde koperen stempels. Hoewel de traditionele klederdracht in batik tulis op sommige plaatsen nog steeds wordt uitgevoerd, was het vroeger wijdverspreid.

Het lange en moeizame proces van het maken van een batikdoek begint met de eigenlijke doek. Hieronder staan de doeken van de hoogste kwaliteit die kunnen worden gebruikt om het beste batikoverhemd te maken, gerangschikt van de hoogste naar de grofste van de vier soorten:

1. Primisima kwaliteit
2. Prima kwaliteit
3. Biru (blauwe) kwaliteit
4. Merah (rode) kwaliteit

De Batik Dayak zijn een van de nomadische stammen die op het eiland Borneo leven. Deze stam is ook bekend om zijn batikkunst, die door sommigen Dayak batik wordt genoemd. Dayak batik is een van de populairste batiks op verschillende locaties en daarom zoeken veel batikverzamelaars naar de werken van deze Dayak-stam om toe te voegen aan hun collecties.

De term "Dayak" is niet alleen afgeleid van de Dayak Kendayan taal, maar ook van de Dayak Kenyah en andere Dayak talen, in het bijzonder van de term "daya," die twee betekenissen heeft: "stroomopwaarts gebied" en "kracht". De term "dayak" is afgeleid van de term "daya", die twee betekenissen heeft: "stroomopwaarts gebied" en "kracht": "stroomopwaarts gebied" en "kracht".

Verschillende Austronesische sub-etnische groepen die bekend staan als Dayaks of Dayas worden verondersteld de oorspronkelijke bewoners te zijn van het eiland Borneo, ook wel bekend als de Dayaks. Meer specifiek zijn individuen die vandaag de dag de riviercultuur beoefenen geïnteresseerd in de verspreiding van de islam over Borneo. In het verleden was de cultuur van de Dayak voornamelijk maritiem of gebaseerd op de maritieme cultuur. Het is bijna onmogelijk om een Dayak-naam te vinden zonder te weten dat deze iets te maken heeft met "perhuluan" of rivieren, voornamelijk de namen van kluiten en familienamen.

De naam "Dayak" verwijst naar een groep mensen omdat het Dayak volk bestaat uit individuen van verschillende culturen en talen die in de buurt van rivieren leven (riviercultuur). Nadat de Islam naar Borneo kwam, verhuisden bijna alle oorspronkelijke gemeenschappen met een inheemse cultuur (Dayak) weg van de zee. In plaats daarvan vestigden ze zich op het land in de buurt van waterscheidingen, waar de meeste zich nog steeds bevinden.

Dayak batik onderscheidt zich door een opvallend thema dat de cultuur nauwkeurig weergeeft. Bovendien is het kleurgebruik mooier en effectiever, waardoor de drager het middelpunt van de belangstelling wordt in plaats van de achtergrond. De productiemethode is ook heel divers, beginnend met de springutan batiktechniek en vorderend met schrijven en stempelen. Je kunt al deze dingen krijgen in Kalimantan, en ze zijn nu ook toegankelijk in het centrum van Kalimantan gratis batikstof.

Deze Dayak batik stof is bijzonder dik en heeft de kenmerkende eigenschappen van de Dayak stam, waaronder het houtontwerp, dat af en toe lijkt op Mandau, een ander onderscheidend kenmerk van de Dayak stam. Deze stijl van Dayak batik voelt, in tegenstelling tot andere Kalimantan batik stoffen, gladder en zachter aan. Een van de onderscheidende kwaliteiten van de Dayak batik en andere Kalimantan batik stoffen is het gebruik van felle, opvallende kleuren. Er zijn verschillende thema's te zien op de stoffen van Dayak batik, waaronder dunne bloemen, schilden, gebouwen en boten.

De Dayak zijn niet-islamitische inheemse volken van Borneo die van oudsher langs de oevers van de belangrijkste rivieren wonen. Hun respectievelijke talen zijn allemaal lid van de Austronesische taalfamilie in de Indonesische tak. Dayak is een algemene naam zonder specifieke raciale of tribale connotaties.

Het komt vooral voor in Indonesisch Borneo, waar het wordt toegepast op alle inheemse volkeren in het binnenland van het eiland die geen moslim zijn. In Maleisisch Borneo wordt het minder vaak gebruikt. Het wordt vaak beschouwd als een verwijzing naar de Iban (voorheen bekend als Sea Dayak) en Bidayuh (voorheen Land Dayak) volkeren in plaats van alle Dayaks. Dit aantal zou aan het begin van de eenentwintigste eeuw in de buurt kunnen komen van 2,2 miljoen mensen.

De Kayan en Kenyah zijn twee van de belangrijkste groepen Dayak. De Ngaju leven in centraal en zuidelijk Kalimantan; de Bidayuh leven in zuidwest Sarawak en westelijk Kalimantan; de Iban leven in Sarawak. De Kayan en Kenyah zijn twee van de belangrijkste groepen Dayak.

Volgens historici waren er in het verleden veel lokale geesten en omendieren betrokken bij de hoogontwikkelde en ingewikkelde religieuze rituelen van de Dayak. Gevechten tussen stammen kwamen veel voor, waarbij het jagen op hoofden een essentieel onderdeel van het conflict vormde. Ze zijn zich meer gaan interesseren voor het anglicanisme, rooms-katholicisme en protestantisme. In de afgelopen jaren en aan het begin van de eenentwintigste eeuw was het christendom de belangrijkste godsdienst in hun land geworden.

Historische gegevens laten zien dat de mensen in de riviergebieden voornamelijk in longhouse-groepen leefden, die zelden meer dan een paar honderd leden telden, en hun afstamming via mannelijke en vrouwelijke lijnen volgden. In het verleden was de familie de belangrijkste sociale eenheid. Kinderen bleven bij hun ouders tot ze uitgehuwelijkt werden.

Sociale netwerken Dayak

Hoewel er weinig eenheid was tussen nauw verbonden groepen op het gebied van taal, cultuur en huwelijk, zocht een man zijn vrouw vaak buiten zijn dorp en ging in haar gemeenschap wonen. Veel jonge Dayak mannen en vrouwen, vooral in de moderne cultuur, verlaten het huis voordat ze trouwen, vaak om naar school te gaan of in steden te gaan werken. Velen zoeken ook werk op het platteland, zoals in boskampen of op oliepalmboerderijen.

Tussen de Iban en de Bidayuh is er nooit een officieel verschil geweest tussen sociale klassen. De Kayan en Kenyah daarentegen kennen van oudsher drie primaire lagen in de samenleving:

• De bovenste laag (die bestaat uit de familie van het dorpshoofd en naaste familieleden)
• De middelste laag (die bestaat uit gewone dorpelingen)
• De onderste laag (die bestaat uit krijgsgevangenen en andere mensen op wie om verschillende redenen wordt neergekeken)

Veel oudere mensen zien nog steeds een verschil tussen klassen, maar voor de jongere generatie betekenen deze verschillen minder.

De meeste Dayak-dorpseconomieën zijn gericht op zelfvoorzieningslandbouw van bergrijst op veranderende velden (in tegenstelling tot verkoop). Vissen en jagen worden als nevenhobby's beschouwd. IJzeren werktuigen zoals machetes en speren zijn nog steeds belangrijk in de eenentwintigste eeuw. Blaaspijpen zijn nog steeds de belangrijkste culturele artefacten ter wereld.

De levensstijl van de Dayak

In deze periode werd hen ook de mogelijkheid ontzegd om andere officiële functies in overheidsorganisaties en -instanties te bekleden. Het gebrek aan bekwame Dayak leiders of denkers betekende niet dat er een gebrek aan zulke individuen was. Het systeem kon hen er hierdoor van weerhouden politieke macht te verwerven. Het gevolg was dat ze in hun eigen "huis" werden afgesneden van de rest van de wereld.

Volgens historische documenten zijn de Dayak de inheemse bevolking van Borneo. Ze bevonden zich in het binnenland van Borneo, ver weg van de kust. Sommigen beweren dat ze ontdekt werden langs de kusten van grote rivieren, zoals de Pawan rivier in Ketapang, de Kapuas rivier (een van de langste rivieren van Indonesië), enzovoort, maar dat nadat sommigen van hen zich bekeerden tot de Islam of moslim werden, de niet-moslims stroomopwaarts trokken en een nieuwe nederzetting vestigden. Dit droeg ertoe bij dat de meerderheid van de moslims in Kalimantan van Dayak afkomst was. De Dayak leefden in hun vroege jaren een nomadische levensstijl, wat betekende dat ze van de ene locatie naar de andere trokken. Ze vestigden zich op één plek, meestal aan de rand van een rivier. Vervolgens veranderden ze hun etnische naam in de naam van de rivier.

Als ze bijvoorbeeld oorspronkelijk uit één plaats kwamen en toen naar een andere plaats verhuisden met de namen Kapuas en Kalis, dan zouden ze etnische namen toevoegen zoals:

• Iban Kapuas of Dayak Kapuas
• Iban Kanyau of Dayak Kanyau
• Kantuk in Kantuk Kalis of Dayak Kalis
• Kantuk in Kantuk Kalis of Dayak Kalis

De nieuwe uitdrukking is ontstaan uit de namen van de rivieren "Kapuas rivier", "Kanyau, een naam van de locatie" en "Kalis, een naam van de rivier", die allemaal zijn afgeleid van de naam van de rivier "Kapuas rivier". Als gevolg hiervan delen sommige van de Dayak sub-etnische groepen gewoonten, talen en ceremoniële gebruiken.

Eeuwenlang hebben de Dayak in longhouses gewoond als onderdeel van een grotere gemeenschap. Een longhouse is verdeeld in verschillende compartimenten of kamers, bilik genaamd, die van elkaar gescheiden zijn door tussenschotten en deuren. Elke bilik wordt bewoond door één familie, die uit ouders, kinderen en in sommige gevallen zelfs grootouders kan bestaan. Het compartiment of de kamer van een familie kan 20 meter lang en 5 of 7 meter breed zijn. Het kan in twee helften verdeeld zijn. Bijvoorbeeld, de woonkamer en keuken worden gescheiden afhankelijk van hun functies en verdeeld in twee kamers.

Dayak Kenmerken

Op dit moment wonen er bijna 5 miljoen mensen in Kalimantan, waarvan bijna 2 miljoen Dayak. Er zijn geen betrouwbare statistieken over het aantal moslim Dayaks, en de christelijke gemeenschap vormt de meerderheid van de Dayaks. De meerderheid van de Dayak-moslims woont aan de kusten van de rivieren, waar ze bekend staan als "Dayak-moslims". Er zijn een paar Dayaks die nog steeds het geloof van hun voorouders aanhangen. Het geloof wordt gedaan om een specifieke reden, zoals een landbouwritueel of het behandelen van patiënten. Ze houden ook een festival (gawai), dat onder andere een manier is om God te bedanken.

De cijfers (Dukcapil, 2015) geven drie dominante bevolkingsgroepen aan, Dayak, Maleis en Chinees, met ongeveer 4 procent van de bevolking die behoort tot andere etnische groepen zoals Madurese, Javaanse, Batak, Minang en Arabieren. Vanwege het hoge percentage in- en uitgaande migratie en verplaatsingen van personen, moeten de statistieken van de geregistreerde bevolking echter nauwkeuriger zijn dan de werkelijke situatie. De aanwezigheid van plantage- en mijnbouwbedrijven is een van de factoren die hiertoe bijdraagt. Hieronder volgen enkele kenmerken van het Dayak volk:

De culturele en taalkundige eigenheid van de Dayak

Cultuur verwijst naar de verschillende kenmerken en levenswijzen van mensen, waaronder hun gewoonten en tradities, ethiek en gedragsnormen en attitudes en waarden.

Sommige mensen zouden liever naar deze culturen verwijzen als materiële culturen, omdat ze de fysieke uitdrukkingen bevatten van de identiteit van de stammen, zoals hun traditionele kleding, muziek en dansen. Het gedrag en de levenswijze van een volk, evenals de mentale en attitudinale kenmerken van die groep, evenals wat ze aan de wereld tonen en communiceren door middel van traditionele muziek, dans en kostuums, zijn voorbeelden van wat ik culturele expressie zou willen noemen.

De Dayaks beschouwen hun cultuur als een manier van leven. Omdat er verschillende Dayak-stammen zijn met elk hun eigen cultuur, kan het moeilijk zijn om ze uit elkaar te houden. Ze verschillen van elkaar op het gebied van kleding, ceremoniële rituelen, taal en zelfs gewoonterecht, om maar een paar dingen te noemen.

Hun culturen zitten ingebakken in hun overtuigingen en houdingen, maar ook in hun rituelen en tradities en hun kijk op het leven, die allemaal hun sociaaleconomische gewoonten en gedrag beïnvloeden. Culturen motiveren mensen om te reageren op problemen die van buitenaf komen en waarmee ze niet vertrouwd zijn, zoals globalisering, liberalisering en informatisering.