Makassarese Batik Kostuum introduceren

De batikindustrie in Makassar, op het eiland Zuid-Sulawesi, is nog maar net begonnen. De traditionele Makassar klederdracht in batikontwerp is nu verkrijgbaar in een breed scala aan kleuren, ontwerpen en thema's. Een van Makassars meest kenmerkende batikkleding, de Lontara Balla Sari batik, wordt tentoongesteld.

De Lontara batik is een Bugis Makassar batik die kenmerkend is voor Zuid-Sulawesi en een motief heeft van het Lontara schrift. Het is ook bekend als Lontara batik.

Vier etnische groepen in Zuid-Sulawesi worden verondersteld te worden vertegenwoordigd door de unieke en elegante vorm van het Lontara schrift. Al deze groepen spreken het schrift in hun eigen taal:

1. De Bugis
2. De Makassar
3. De Toraja
4. De Mandar

Toen het Lontara-motief voor het eerst opkwam in Makassar batik, werd het gemotiveerd door de wens om het lontaraschrift te behouden. Het uiteindelijke doel is om de toekomstige generatie meer vertrouwd te maken met en kennis te geven over het Londa schrift.

Andi Aisyah, Jenny, is een zakenvrouw die een belangrijke rol heeft gespeeld bij de ontwikkeling van het lontara batikmotief in traditionele klederdracht. Met de hulp van vier van haar werknemers is Aisyah sinds 2013 bezig met het verfijnen van haar lontara batiktechniek. Geschreven batik en batikkleding behoren tot de batikproducten die worden gemaakt. Lontara batikkostuum heeft ook met succes een licentie gekregen om naar andere landen te exporteren.

Sinds 2009 is de evolutie van batik gedocumenteerd door de Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO) en is batik het nationale beeld van Indonesië geworden. Indonesië heeft veel verschillende batikontwerpen, zoals reusachtige wolken, flora en fauna, personages en nog veel meer. Batik heeft zich ook wereldwijd verspreid, zoals de populaire Makassar Lontara script batik.

Het Lontara schrift wordt gebruikt, het traditionele schrift van de Bugis en de Makassar volken in Indonesië. Volgens historische documenten is Lontara een kawisch schrift dat in de jaren 800 in de Indonesische archipel werd gebruikt. Vanwege de visuele overeenkomsten tussen de twee inscripties is er een andere theorie dat het Lontara schrift gebaseerd is op het Renjang schrift uit Zuid-Sumatra.

De lontara stijl weerspiegelt de vier etnische groepen in Zuid Sulawesi, waaronder de Bugis, Makassar, Toraja en Mandar, die allemaal bekend staan om het gebruik van het schrift in hun schrift. Toen het lontara motief voor het eerst verscheen in Makassar batik, werd dit gemotiveerd door de wens om het lontara schrift te behouden. Het doel is om de jongere generatie vertrouwd te maken met het Lontara schrift, zodat zij het later beter begrijpen.

Het lontara schriftmotief zelf moet nog worden geïmplementeerd, omdat het lontara schrift zelf regels en vereisten voor het schrijven bevat die moeten worden gevolgd. Als het Lontara schrift anders wordt geschreven dan oorspronkelijk de bedoeling was, kan de vrije betekenis van het oorspronkelijke schrift ook veranderen. Makassar batik staat erom bekend alleen motieven van het lontara schrift te gebruiken en geen andere motieven.

Lontara batik, of "geschreven batik", is textiel dat is gemaakt door te schrijven. Tot voor kort was Lontara batik alleen te koop in het buitenland, vooral in de Engelssprekende landen.

Veel, zo niet de meeste, Chinese gemeenschappen verloren het contact met het ambacht van wasdruk naarmate de Chinese cultuur zich ontwikkelde en batik werd om wat voor redenen dan ook verlaten. Omdat batik een traditie is die van generatie op generatie wordt doorgegeven, wordt het beschouwd als alomtegenwoordig in heel China. Op dit moment zijn er nog maar twee etnische groepen, de Zhuang en de Miao, die in kleine enclaves in de provincies Guizhou, Guangxi, Sichuan en Yunnan leven en de oude batikpraktijk, ook bekend als wasdruk, die duizenden jaren oud is, hebben behouden.

Veel orale tradities worden alleen in kleinere etnische gemeenschappen in stand gehouden, wat niet verwonderlijk is, want veel orale tradities worden ook alleen in kleinere etnische gemeenschappen in stand gehouden. China Highlights heeft reizen naar Guizhou voor mensen die meer willen leren over de oude cultuur van de etnische Miao en Dong groepen in Guizhou, waaronder hun eeuwenoude batik cultuur.

Bloesems die uit de stof lijken te barsten zijn favoriet bij de etnische Zhuang-minderheid, die de voorkeur geeft aan geverfde blauwe stof met witte bloesems om een batikshirt te maken. Het materiaal wordt eerst gebleekt tot het deegachtig wit is en vervolgens volledig gedroogd voordat de hete was in de vorm van een bloesem wordt aangebracht. De rest van het proces is zoals hierboven uitgelegd. Hoewel de Miao hetzelfde batikproces gebruiken als de Zhuang etnische groep, gebruiken ze een uitgebreider scala aan representatieve en niet-representatieve afbeeldingen dan de Zhuang.

De Zhuang en de Miao maken niet alleen batik voor persoonlijk gebruik, maar ook om hun producten te verkopen. Objecten met wasafdrukken zijn te koop in verschillende etnische gemeenschappen en variëren van artikelen voor thuisdecoratie (gordijnen, kussens, tafelkleden en wandkleden) tot persoonlijke artikelen (handtassen, verkleedpoppen en kleding).

Het Makassar- of Makassarese volk is een Indonesische etnische groep die op het zuidelijke zuidelijke schiereiland Sulawesi (voorheen Celebes) woont. Ze staan bekend als het Makassarese volk vanwege de taal die ze spreken.

Er wordt aangenomen dat ze wonen in de omgeving van Makassar, de provinciehoofdstad van Zuid-Sulawesi, de Konjo-hooglanden, kustgebieden en de eilanden Selayar en Spermonde.

Ze spreken Makassarese, dat nauw verwant is aan het Buginees, en Makassar Maleis, een Maleis dat gesproken wordt in de regio Makassar in Indonesië.

Makassarese Geschiedenis

De Makassar zijn een etnische groep die van oorsprong voorkomt aan de zuidkust van het eiland Sulawesi, waar ze vandaag de dag wonen. Hun avontuurlijke houding heeft geresulteerd in succesvolle reizen naar vreemde landen. In de 14e en 17e eeuw vestigde het Koninkrijk Gowa een groot islamitisch rijk met een uitgebreide en machtige zeemacht. Bijna het hele eiland Sulawesi, oostelijk Kalimantan, Oost Nusa Tenggara, een deel van West Nusa Tenggara, een deel van Maluku en verschillende kleinere nabijgelegen eilanden behoorden tot het territoriale bereik.

Volgens historische documenten ondertekenden de Makassaren contracten met Bali en werkten ze samen met Malakka, Banten en verschillende andere koninkrijken in de Indonesische archipel. Af en toe werden soortgelijke verdragen gesloten met andere landen, vooral met de Portugezen. Tot aan zijn ondergang was Gowa echter ook verwikkeld in voortdurende conflicten met de Nederlanders.

Makassarese levensstijl

De Makassar zouden enorme delen van de wereldwateren hebben verkend en zelfs Zuid-Afrika hebben bereikt in hun zoektocht naar kennis en schatten. In het Zuid-Afrikaanse land Zuid-Afrika bevindt zich een locatie die bekend staat als "Macassar". Men denkt dat de lokale bevolking een gemengde inheemse en Makassar afkomst heeft. Ondertussen wordt gedacht dat de achternaam Macassar is afgeleid van de naam van het land waar hun voorouders zijn geboren. In Zuid-Afrika en buurland Mozambique zijn er verschillende plaatsen met de naam Macassar.

Makassarese Taal

De Makassarese taal, vaak Basa Mangkasara genoemd, wordt gesproken door het Makassar volk. Het is een dialect van de Basa Mangkasara taalfamilie.

Logat Makassar, ook bekend als "Logat Makassar", is een Maleis-creoolse taal. In de haven van Makassar, op het eiland Zuid-Sulawesi, wordt deze taal als handelstaal gesproken. In 2000 bedroeg het aantal sprekers 1,889 miljoen en men verwacht dat het aantal sprekers van deze talen zal blijven toenemen tot het 3,5 miljoen bedraagt.

De meeste mensen die deze taal spreken zijn immigranten van buiten de stad Makassar, inwoners van de stad Makassar, jongeren uit de stad Makassar of mensen die het Makassarees beter willen leren spreken. In de regio Zuidelijk schiereiland van Sulawesi wordt deze taal door de lokale bevolking gesproken.

Makassarese religie

Het eiland Zuid-Sulawesi was een knooppunt voor regionale handel in de 16e eeuw, met Maleise moslimhandelaren en Portugese handelaren die het gebied regelmatig bezochten. Over het algemeen waren de inheemse vorsten niet toegewijd aan het Moslim of Christelijke geloof en stonden ze toe dat elk geloof aanwezig bleef. Padre Manuel de la Costa bracht in de zomer van 1537 een bezoek aan het hof van Gowa, vergezeld door Portugese agenten uit Ternate. Volgens Portugese documenten besloten bepaalde leden van de Gowaanse aristocratie zich tot het christendom te bekeren.

Toen een Portugese missionaris de 14e Gowa koning, I Mangngarangi Daeng Manrabbia, probeerde te bekeren, volgens Antonio de Payva, een Portugese handelaar en missionaris uit Malaccas, die enig succes had met het bekeren van enkele Bugis koningen van Ajatappareng, aarzelde de koning om zijn voorouderlijk geloof te veranderen. Hij nodigde Maleise priesters uit om beide religies eerst te vergelijken. Rond 1593 besloot hij zich tot de Islam te bekeren en de titel Sultan Aluddin aan te nemen.

Daarna riep hij de Islam uit tot de officiële religie van Gowa. Payva merkte op dat Maleise handelaren en priesters vaak meer gerespecteerd en vertrouwd worden dan Portugese handelaren en priesters. Sinds de 9e Gowa monarch, Tum Parisi Kallona, hebben de Gowa handelsbanden onderhouden met handelaren uit Java, Sumatra, Pattani, Pahang, Champa en Johor.

Volgens de literatuur, Lontarak Patturiolonga, tijdens het bewind van de 11de Gowa monarch, Tunipalangga, werd het deze handelaren toegestaan om de Islam te beoefenen en kregen zij in ruil daarvoor bijzondere voordelen. Verschillende steden in Zuid-Sulawesi hebben Sultan Muda Alauddin Riayat Shah van Atjeh gevraagd om ulama naar de regio te sturen, omdat hij bekend staat om het sturen van ulama buiten Atjeh.

Drie Minangkabau ulama werden naar Zuid-Sulawesi gestuurd om de islam te verspreiden.

• Dato Ri Bandang
• Dato Ri Tiro
• Dato Ri Patimang

Ze reisden naar Riau en Johor om de Zuid Sulawesi cultuur te bestuderen van Bugis-Makassar zeelieden die daar gestationeerd waren. Ze studeerden onder Wali Songo van Java, dankzij de hulp van de Sultan van Johor, voordat ze uiteindelijk aankwamen in de haven van Somba Opu in het begin van de 17e eeuw. Het is mogelijk om parallellen te trekken tussen de Islam en de inheemse praktijk van Deata Sewwae in het Luwu Koninkrijk, dat vroeger werd beschouwd als het spirituele centrum van Zuid-Sulawesi. De koningen van Luwu bekeerden zich als eerste en gebruikten hun macht en autoriteit om Gowa-Tallo onder druk te zetten om zich te bekeren. Dit was omdat Gowa-Tallo de macht en het gezag had om de bekering in Zuid Sulawesi te stimuleren, wat Luwu nodig had. Inheemse Ammatoa beoefenaars in Bulukumba moesten leren zich aan te passen aan het bekeringsproces omdat het langzaam en stil verliep.

In 1611 hadden de meeste Makasar en Bugis koninkrijken zich bekeerd tot het christendom. Op dit moment zijn de Makassar bijna volledig islamitisch, maar sommige oude pre-islamitische tradities zijn nog springlevend in de meer afgelegen delen van de provincie.